Verbijsterend bericht dat mijn man zojuist op nu.nl gelezen had, vlak voor we naar bed zouden gaan: Wim Brands is overleden op 57-jarige leeftijd. ‘Een hartstilstand! Een ongeluk!’ dacht ik. Maar nee, het was nog veel erger, een zelfgekozen dood, op maandag 4 april. Dit kon niet waar zijn, laat het niet waar zijn, dacht ik. De hele vorige week voelde ik me ontredderd en ontdaan, ik kon me moeilijk concentreren, want steeds kwam die ontstellende waarheid bovendrijven, dat iemand zo, blijkbaar zonder waarschuwing, uit het leven verdwijnen kan. Ik was fan van Wim, door zijn tv-programma VPRO Boeken waarin hij schrijvers interviewde over hun net uitgekomen boek. Het leverde altijd verrassende en boeiende gesprekken op. Het leek net alsof ik hem kende, omdat ik al zo vaak naar hem gekeken en geluisterd had. Het is nog altijd niet te bevatten dat hij er niet meer is. Zijn vriend Jeroen van Kan heeft zijn plaats nu ingenomen, maar niets is meer hetzelfde. De programma’s van Wim zijn voor altijd te zien op www.vpro.nl/boeken.
Geef een reactie